wpisy na blogu

Wszem i wobec chciałam ogłosić, żę Grupa Blogowego Wsparcia działa!

Więc jeżeli:

- jest ci smutno

- nie masz siły

- jesteś zmęczony/a budową, decyzjami, wyborami, problemami

- wkurza Cię szef, sąsiadka, koleżanka, życie, sklepy, ludzie, pralka, chmury, słońce czy cokolwiek

- chce się się zakopać się pod kołdrą i obudzić za sto lat z bezsilności.

Nic się nie przejmuj. Przelej swoje smutki tutaj, a znajdziesz cudownych ludzi, którzy ciepłym słowem dodadzą ci energii. I nie są to żadne górnolotne stwierdzenia o życiu, ale zwyczajne "wirtualne" poklepanie po ramieniu ze zwyczajnym nie łam się, ja też tak mam, ja też jestem zmęczony, nie musisz być super człowiekiem....

To działa. Już dziękowałam, po Waszych słowach zaraz poprawił mi sie humor. Poczułam się do tego stopnia dobrze, że zakasałam rekawy. Pojechałam po pracy na budowę. Zatrudniłam do roboty Beatę, siostrę mojej mamy, z którą się kumpluje i jestem bardzo blisko. I razem dałyśmy radę reszcie okien.

Także melduję uprzejmie:

- okna wymyte. Większość śladów po gruncie, betonie, piance, kleju, zaprawie, tynku usunięta.

- pierwsza warstwa wełny położona do końca - dzisiaj zrobiliśmy klatkę schodową

- a tyle miałam werwy, że jeszcze trochę posprzątałam :)

A teraz zadbałam o siebie - maseczka, paznokcie, balsamik. I relaksik z kieliszkiem czerwonego wina przy Waszych blogach.

Kiedyś napisałam, że założyłam ten blog, zeby mieć pamiatke naszych zmagań z budową. Dziś, każdemu kto sie zastanawia powiem, że jest to nie tylko pamiątka. Ale też nieoceniona grupa wsparcia, miejsce gdzie możesz podzielić się swoimi rozterkami, radościami, wyborami i zmęczeniem i znajdziesz ludzi, którzy dodadzą ci energii, pomysłów i siły i są w tym najlepsi i nie zastąpieni. A to wszystko dlatego, że tak jak ty buduja dom. Mają podobne problemy, podobne marzenia i zmagaja się z tymi samymi przeciwnościami. Dlatego potrafią zrozumieć, czytać między wierszami, spojrzeć obiektywnie i pomóc. Niby obcy ludzie, a czasem bliźsi niż by się mogło wydawać.

wielku buziak dla Was, zaraz mi się humor poprawił i jakoś lżej na sercu zrobiło. Normalnie blogowa grupa wsparcia. Dziewczyny lawaenda ma chyba racje, skoro mój przypadek nie jest odosobniony to chyba jest jesienne przesilenie.

Marta nie przejmuje się - kredyt to nic strasznego, spłacisz i już. pomyśl o tym jak o czynszu, który płacisz "tylko" prze z30 lat :)

Szyszunia - tak mi głupio powiedziec Łukaszowi, że mu nie będe pomagać. On na serio haruje od rana do wieczora. Chodzi do pracy na 8 do 16, potem jedzie na budowę i pracuje tam do 21. Codziennie. Nie mam serca w tym czasie się obijac przed telewizorem. Ale zapału ani weny do roboty też nie mam. Jak se pomyśle o tym zimnie, kłującej wełnie drapiacej po gardle to... brrrrrr.

Powiem szczerze, że czuję się okropnie. Dupsko mi rośnie, bo jem byle co - nie chce mi się gotować. Kiedyś chodziłam na siłownie codzinnie - ale było tyle rzeczy do zrobienia, że przestałam. Od sierpnia nie ćwiczę i przez to tez czuję się fatalnie. Nawet mi się nie chce o siebie zadbać. Ale macie rację, musze wziąż się w garść. Jeszcze tylko ogarnę wszystkich świętych i od 2 wracam do normalnego życia. Siłownia, zdrowe żarcie, budowa. dam radę.

Fajnie tak wiedzieć, że jakby coś to mogę się tu wyrzalić. A najfajniesze jest to, że wtedy okazuje się, że nie jestem wyrodną żoną, paskudnym babskiem i beznadziejną gospodynią. I, że nie muszę być super kobiętą, co ma wszystko posprzatane na błysk, ciasto w piekarniku, obiadek na piecu, a do tego jeszcze uszyte firanki do nowego domu i album z wyciętymi z gazety inspiracjami co jak ma wyglądać.

 kamień z serca. Bo chyba nie dałabym rady.

W sumie to nie wiem co to. ALE.

Jak zaczynaliśmy budowę to leciałam jak na skrzydłach obejrzeć każdą wymurowaną cegiełkę, własnymi ręcami rozgarniałam piach pod fundamenty, dzielnie walcząc łopatą z kupą ziemi. A teraz jak sobie pomyślę, że mam tam jechać i ciąć tą wełnę i te kłucie i te szorowanie okien...jakoś mi się nie chce.

Jak zaczynałam budować potrafiłam godzinami oglądać kuchnie, łazienki salony. Szukać pomysłów i inspiracji. Mniej więcej przy stropie mialam już dokładnie zaplanowane jak chcę, żeby ten dom wyglądał. Później przestałam oglądać, bo wiedziałam, że nie będzie mnie na to wszystko stać, ale i tak wiedziałam co gdzie jak.

A teraz? Najchętniej to sobie siedzę w pracy, akurat tak się szczęśliwie składa, że muszę i to przeważnie do 18-19. Nie chce mi się ciąć wełny, myć okien, dzwigać kafli, szorować drzw itd itd. Nie mam pojęcia jak ma wyglądać mój salon i co ja tam chce mieć i jaką zabudowę,. Czy kamień, czy fototapeta, czy tynk strukturalny? A najgorsze, że juz mi się nie chce szukać, ogladać, wybierać. Przeraża mnie myśl, że podejmę decyzję, wybiorę, a efekt końcowy nie bedzie mi się podobał i pieniądze pójdą się....

Już chcę, żeby to było. Żeby już mieszkać, mieć gotowy salon, pić wino przy kominku. A nie się gnieździć w tej ciasnej kawalerce, w której pełno gratów, a człowiek potyka się o własne nogi i nawet kwiatów w wazonie już nie ma gdzie ustawić, bo wszystko jest zagracone. W tej chwili my nie mieszkamy, my koczujemy. Jeszcze jutro sobota, czyli sąsiad napier*** wiertarką od 8.30. ja nie wiem co on robi, ale od jakichś dwóch albo nawet trzech miesięcy co sobotę od 8.30 do 17 non stop wierci. Ale tylko w soboty, może cały tydzien te dziury zakleja, żeby sobie w sobotę powiercić, ot takie hobby.

Dom. Spokój. Nic nie musieć. Jak tak patrzę sobie na Dawidka, mojego miesięcznego chrześniaka, to sobie myśle, że ten to ma fajnie. Leży se, nic nie musi. Jak chce jeśc to się drze, aż ci głupi dorośli go nakarmią. Jak zrobi kupę to się drze, aż go przewiną. A jak ma sucho i jest najedzony to sobie lezy szczęśliwy i nic nie musi... tak być takim noworodkiem, tydzien tylko, dwa dni....

Dobrze, że przynajmniej męzus ma siłę harować od świtu do nocy i siedziec na budowie do 22. Co ja bym bez niego zrobiła?

Wracam do rzeczywistości - macie jakieś pomysły na fajne zabudowy k-g. Ale takie nie przesadzone, delikatne. Bo ja jakoś nie moge nic wykombinować.

Łukasz gra na PS3, a ja jako, że mam "wolny" wieczór to przynajmniej wrzuciłam zległe zdjęcia na picassa. A tak przyokazji to podobno facet dojrzewa do 3 roku życia, a potem już tylko rośnie   

A tu zaległe foty wnętrz :)

Drzwi wejściowe i wiatrołap:

Schody:

widok na kuchnię:

i na salon:

rozłożona podłogówka:

i nasz synuś chrzestny, który będzie dzielnie kosił z tatą chrzestnym trawę, gdybyśmy się własnych nie dorobili :)

 Dostaliśmy też w końcu zdjęcia od fotografa i muszę się pochwalić, bo tak mi się podobają, żę poprostu nie mogę się powstrzmać.... zresztą można uznać, że są prawie budowlane :)

obiecuję, że po tej prywacie już tylko cegły, kafelki, i inne waty szklane :)

Pojechałam wczoraj do Obi, bo widziałam tam kiedyś fajne plytki. Potrzebowałam białych kafelek na podłogę do łazienki. Nie kupiłam tych z piumetty paradyża, bo jakoś tak mi nie pasowały... Nie miałam okazji zobaczyć ich na żywo - jedynie w necie. A na zdjęciu ta płytka ma jakis taki kwiatowy wzorek. Generalnie nie przepadam za takimi wzorkami, na ścianie może bym jeszcze udżwignęła, ale na podłodze.... bllleeeee.

Tak więc udałam się do Obi. Sama, bo cóż to dla kobiety kupić kafelki, sama przyjemność. Po 20 minutach zostałam szcześliwą posiadaczką 48 sztuk plytek ceramicznych bardzo znanej na rynku, cenionej i wysokiej jakościowo firmy arte  cokolwiek to znaczy, kolekcja Origami :) płyteczka wygląda tak:

jest biała, w białe lekko błyszczące perłowe prążki. Powinna pasowac do pumietty.

Wszystki piko belo, ale jak przyszło mi do załadowania tych 4 kartonów na wózek, a potem pchanie tego wózka do kasy, a potem załadowanie tego do bagażnika to zaraz mi się przypomniało po co mi facet :) :) :) żesz kurde, jak 48 płytek może tyle ważyć!!!!!!!

na szczęscie później już same przyjemności - przewijanie kupki, kapiel i karmienienie :) zostanę niedługo mamą ( narazie chrzestną, ale od czegoś trzeba zacząć) swojego pierwszego w życiu dzidziusia to się angazuję, a co!

ps/ po konsultacji z Panem Łazienkowym zrobimy przy oknie kg pomalowany farbą. Będzie to dla nas najlepsze rozwiązanie. Dziekuje Wam za pomoc i opinie.