wpisy na blogu

Dzisiaj misja porządki na budowie. Elektryk ma dwa dni przerwy, a my musimy trochę ogarnąć ten bałagan i ustalić gdzie chcemy oświetlenie komunikacyjne. Poza tym rozmawiałm z tynkarzem i będziemy musieli czekać na niego do końca kwietnia. Trochę szkoda, ale przynajmniej będzie czas ogarnąć inne sprawy. np. ślubne. nie wiecie ile czasu przed ślubem trzeba zamówić kiecke? Bo ja ciągle nie mam czasu się wybrać na poszukiwania...

Przy okazji robienia instalacji elektrycznej okazało się, że brakuje nam jakiegoś tam kabla. Trzeba było na szybko dokupić. Łukasz zorientował się w lokalnej hurtowni - cena 4,5 zł za metr po nagocjacjach. U Pana Marcina, u którego kupiliśmy cały materiał 4 zł. Znaleźliśmy w internecie sprzedającego z okolicy, cena 2,5 zł za m. Ale nie miał żadnych innych aukcji elektrycznych. Pomyśleliśmy, że komuś zostało po budowie i chce się pozbyć na szybko. Łukasz zadzwonił do Pana, umówił się na odbiór. Na miejscu okazało się, że odbiór wcale nie jest na placu budowy, a sprzedający wcale nie jest osobą, która budowała dom i coś jej tam zostało. Tylko takim se panem w roboczym kombinezonie, a na pytanie Łukasza czy mają jeszcze taki, a taki kabel Pan stwierdził, że narazie nie, ale być może za kilka dni coś wpadnie i ma sprawdzać aukcje. Podejrzewam skąd pochodzi ten kabel. Cena to połowa wartości rynkowej. Przy pierwszym zakupie nie było już co myśleć nad moralno-etycznymi kwestiami transakcji, jak się stało z gosciem twarzą w twarz i przyjechało po odbiór. Ale kolejnych transakcji chyba nie będzie. raczej wolę zapłacić więcej i jednak mieć czyste sumienie, a nie myśleć o tych biednych inwestorach, którym to z  placu budowy zakosili. Budowlana refleksja - czy etycznie jest kupować taki towar? toretycznie kupującego nie musi obchodzić skąd to pochodzi i kupując na aukcji pewnie nawet byśmy się nie domyślili. Do tego kupujący sporo oszczędza. Z drugiej jednak strony, gdyby nie było takich poszukiwaczy okazji, pewnie nie byłoby też takich transakcji....

Niestety nie udało się zrobić naszych schodów tak jak chcieliśmy. Pomysł był. Projekt był. Wykonawca był, mówił, że da radę. A jak przyszło co do czego to się okazało, że ni w ząb nie pasuje. Majster szałował, rozwalał, szałował, rozwalał. Wezwali kierownika. Mierzył liczył, wszystko sie zgadza. A schody jak nie chciały być równe tak nie chciały. Dwa dni kombinowali i sie poddali.

Opcje były trzy:

- część pierwszego schodka bedzie wychodziła w korytarzu - dla mnie nie do przyjęcia osobiście, bo jak znam swoje ślepe szczęście to bedę w nocy szła siku lub pićku i na bank w to przywalę

- opcja dwa wracamy do schodów drewnianych - dopóki nie wygram w totka też wersja nie do przyjęcia

- opcja trzy - wylewamy całośc betonową. czyli robimy normalne schody. i na tym przystanęło. Zobaczymy co z tego będzie.

Poza tym mam ciekawą refleksję budowlaną. W miarę budowy człowiekowi zwiększa się tolerancja i zupełnie zmienia się skala tanie / drogie, dużo / malo pieniędzy. Przed budową 10 000 zł czy 20 000 zł to było dla nas dużo pieniędzy. A dzisiaj takie kwoty nie robią już takiego wrażenia. człowiek dostaje faktury na parę tysięcy i czasem się jeszcze cieszy, że tak mało.

Refleksaj budowlana dwa. Niektórzy budujący powalają mnie na kolana. Słowo. Generalnie dzielę ich na dwie grupy. Pierwsza to ta co buduje dom i nic nie wie. Nie wie jaką ma dachówkę, z jakiej firmy pustak, jakie tynki itd.  Ja nie wiem czy to jest to luksus ludzi zamożnych co to chcą dostać klucz, usiąść w fotelu i napić się kawy czy lenistwo. W każdym bądź razie ja żyję budową, emocjonuję się, czytam fora, blogi budowlane i pewnie nie mogła bym tak nic nie wiedzieć. Druga grupa to wszystko mam najlepsze, matriały, które wybrałem są the best, wszystko mi się udaje i w ogóle nie popełniam błedów i wszystko mam NAJ, bo jestem taki ekstra... No cóż - generalnie ja też mam problem z samouwielbieniem, ale nad soboą pracuję :) przyjmuję krytykę i wiem, że w temacie budowlanym wiem niewiele

mogę to śmiało powiedzieć po sobotnim spotkaniu z elektrykiem.

Jakaś masakra. W domu gołe ściany. A tu padały pytania: gdzie ma się włączać to światło, a jaki będzie żyrandol, jeżeli żyrandol będzie miał 4 źarówki to mają sie zapalać 2 i 2 czy wszystkie cztery, gdzie będzie zmywarka, pralka, lodówka. jakie kinkiety, w którą stronę otwierać będą się drzwi i gdzie będzie telewizor, czy będzie nagrywarka i czy będzie gniazdko na HDMI....

O matko! nie wiedziałam, że musze to wszystko tak dokładnie wiedzieć już teraz...

No to dwie godziny zajęło nam ustalenie, w którą stronę gdzie co i jak. obyśmy tych decyzji nie żałowali.

Poza tym dzisiaj zaczęli nam robić schody - w sensie ten betonowy grzbiet. podobno do jutra mają skończyć.

na naszej działce pojawiły się też dziwne drewniane paliki w miejscu gdzie namalowałam vattenfalowi, że tam bym chciała skrzynkę z prądem i wisi na słupie ogłoszeniowym, że 22 marca nie bedize prądu na mojej ulicy i jeszcze dwóch innych. czyżby to oznaczało, że nam postawią skrzynkę prądową?! no cóż, była by to bardzo dobra wiadomość, biorąc pod uwagę fakt, że czas mają do 15 grudnia 2011....

Własnie odebralam telefon od naszego pana Elektryka, że wyrobił się z wszystkimi realizacjami przed czasem i nie musimy na niegoc zekać do kwietnia. Jeżeli nam pasuje to on mógłby zacząć w sobotę :D :D :D

No jasne, że nam pasuje :D kable już leżą i czekają. Zreszta my też. Rozpoczecie prac wcześniej to najlepsza wiadomość dzisiejszego dnia.

W sobotę ruszamy więc z naszym prądem :D

Strasznie się cieszę, bo po elektryce zaraz wchodzi tynkarz, a po tynkach CO. martwi mnie jedynie, że jeszcze nie mamy schodów, ale jakoś damy radę.

Poza tym troszke dobija mnie brak ruchu u mnie w pracy. Auta jakoś się nie sprzedają, a to niestety znacząco wpływa na moje wynagrodzenie :/ a przydałoby się teraz troszkę kaski. Elektrykę damy radę zrobić za gotówkę, bo cały materiał już mamy, zostaje więc 2 000 zł robocizny. Ale jak się nie zacznie sprzedawać to bedzie kipesko :/ No cóż, jakby ktoś chciał kupić nowe auto to zapraszam do mnie :D

Brak ruchu w salonie ma jeden tylko pozytywny aspekt - doprowadziłąm moja kawalerkę do ładu, bo już krzyczała o mopa i ścierkę i byliśmy na nartach. kilka dni urlopu przed ciężką pracą na budowie :D

Posługując się blogowym sloganem być może będzie to news z dupy, ale miejsce to traktuje jak swoja przestrzeń w sieci, w której dzielę się swoimi emocjami nie tylko budowlanymi, ale również około budowlanymi.

Wiem, że nie wszystkim podoba się taki sposób prowadzenia bloga, jednak dla mnie nie możliwe jest oddzielenie budowy od mojego życia prywatnego. poza tym chciałabym, żeby to miejsce było dla nas pamiątką przeżyć i emocji, które towarzyszyły tej części naszego życia, w której stawialiśmy swój dom.

A teraz sedno sprawy.

Mam 26 lat. Nie urodziłam się w zamozsnej rodzinie, nie przychodzi mi pod drzwi maly skrzatek z dzbanuszkiem stówek, niczego w życiu nie dostałam w prezencie ( moża poza wiertarką, którą wygrałam w konkursie :P). odkąd pamietam na wszystkie swoje przyjemności musiałam zapracować sama. Zreszta pracuję od 16 roku życia. Ten dom nie spadł mi z nieba, nie wygrałam w totka, nie mam bogatego sponsora czy innego misia-pysia, który za niego zapłaci. oboje z Łukaszem charujemy jak dzikie osły, żeby on był. Zresztą bedziemy jeszcze pracować wiele wiele lat, żeby ten dom był w 100% nasz. Bedziemy pewnie musieli zrezygnowac z wielu przyjemności. Zawsze wychodziłam z założenia, że na spełnienie swoich marzeń muszę zapracować sama i wkurza mnie jak ktoś komentuje, że ja to mam w zyciu szczęście, mnie się udało czy inne jeszcze takie. No ja pier**** czy ja leźe na kanapie i pachnę, w okół stado służacych wachluje i podaje drinki, a ja tylko palcem pojazuje : to zrobić, tamto kupić, to zamontować. człowiek uczciwie pracuje, czasem od rana do wieczora, potem leci na budowę, wraca do domu i pada na pysk. W zeszłym roku miałam 10 dni urlopu. A pracuję 5 dni w tygodniu i 2 soboty.  A ktoś inny potrafi siedziec na dupsku cały dzień i gapić się z balkonowego okna co tam u sąsiadów, albo grac od rana do wieczora w jakieś durne gry zamiast szukać pracy. A potem komentować, że ja to mam szczęście, bo mam dobra pracę. A co za darmo ją dostałam?! Zaczynałam pracować w tej firmie to zarabiałam 650 zł miesiecznie i nie narzekałam, że mało. Byłam wdzieczna, ze ktoś chciał dać mi szansę i starałam sie pokazać, ze jestem dobra, że się nadaję, że szybko się uczę.

Ludzie sa paskudni. Ja nigdy nikomu nie zazdrościłam, że ma lepiej ode mnie. Zawsze cieszyłam sie z cudzych sukcesów. i nie stawało mi kością w gardle, że ktoś ma nowy samochód, kupił mieszkanie czy pojechał na fajne wakacje. Smutne, że sa ludzie, którzy potrzebują poszukac wyimaginowanych wymówek w szczęściu czy przychylności losu innych dla swojej nieudolności.